Sevgili Hakan,
Sana bu mektubu lodoslu bir cumartesi günü yazıyorum.Uzun süre aslında sana mektup yazmak istemiştim.Kısmet bugüneymiş.Okuduğum bir köşe yazısının üstüne...
Beni tanıyanlar bilir benim Galatasaray'lılığımı.Kimi insan çok abartılı bulur kimi insan takdir eder.Severim Galatasaray'ı da Galatasaray ile ilgili herşeyi de.Bluğ çağımda Sigi Held'i bile kaşlarından dolayı da olsa sevmiş bir adamım ben ,o derecede hümanistim.Senin ilk Galatasaray'a geldiğin 1992 sezonunu hatırlıyorum.O sırada daha henüz lise son sınıfta okuyan ,konservatuar eğitimine devam etmek isteyen Iron Maiden'ın "fear of the dark" albümünü nefessiz dinleyen bir gençtim. Babamdan bana miras kalan Galatasaraylılığa tam tekmil devam edip kapalıya iştirak etmekteydim.
Tanju'nun Galatasaray'dan gittiği seneydi yanlış hatırlamıyorsam. Her ne kadar sevmesemde iyi bir son vuruşçuydu.Önüne geleni atardı.Babam sevmezdi çok ne futbolunu ne karakterini.O her Galatasaraylı gibi "Metin Oktay"ı seyretmiş ona aşık olmuştu. Karakterine, futboluna, herşeyine. Ben şahit olamadım Metin abiye ,hikayelerle büyüdüm.En sık sorduğum, "baba nasıl ağları delmişti anlatsana"nın cevabını verirdi babam bana hep.
Sonra bir gün sen geldin. Uzun boylu ,yanları hafif amerikan traşlı, ensedeki saçları uzun bırakmış bir gençtin. Seni Tanju gibi karakter yoksunu biriyle karşılaştırmak istemiyordum ama neticede FT'nin dediği gibi "resultante importanto" olayı vardı aklımda. Her maç 1 gol ortalamasıyla oynayan Tanju'ya göre sen 2 maçta 1 gol ortalamasıyla oynadın hep. Bu ortalama , küskünlük durumuna göre bazen 3 maça bazen 4 maça çıktığı bile oldu.Analiz yapmayacam burda Hakan.İstatistiklere girmeyecem hiç.Bir forvet olmana rağmen aslında senin asistsel(!) özelliğinden rakip savunmayı yıpratıcı(!) rolünden hiç bahsetmeyeceğim Hakan. Türk medyasının seni bu şekilde lanse edip bizlere yutturmasınından da bahsetmeyeceğim.Her canının sıkkın olduğunda ABD'deki abinin kutsal elini öpüp yada telefonla arayıp huzur bulmanda çok umurumda değil Hakan.İnancındır ,sevmesemde saygı duymam gerekir.Ama duyduğum saygı o üstündeki sarı-kırmızı kutsallığa istinadendi hep Hakan.
Sonra birgün gittin yurtdışına ,sonra birgün geldin,sonra birgün yine gittin sonra yine geldin.Tam 4 kere Hakan. İçler dışlar çarpıp bölüp topladığımda tam 13 sene hizmet vermişin bize...Tam 13 sene...Seni tanıdığımda 17 yaşında bir gençtim, yaşım 33 oldu ve sen hala bizdeydin.Gençliğimin en güzel senelerinde hep sana dayanmak zorunda kaldım.İtiraf ediyorum şimdi; her kaleciyle karşı karşıya kaldığın pozisyonlarda kaleciye çarptıracağını biliyordum,kaleciye çalım atmak isterken takılacağını biliyordum,Hagi'den önüne bomboş bir top atıldığında kaleye gideceğine durup rakip defansı harmanlayacağını da biliyordum.İnsani yönüne lafım asla olamaz abiliğine de ....ama futbolculuğunu hiç sevmedim Hakan.Hep senin futbolundan,küsmenden,duygusallığından nefret ettim.
Sabah Vatan gazetesinde Mustafa Mutlu'nun yazısını okudum ve bu mektubu yazmaya karar verdim.TRT ile anlaşıp pazar akşamları yayınlanan Stadyum programından sezon sonuna kadar yorum yapmak için 700.000 YTL alacakmışın.Haftada sadece 3 saat çalışarak.Sevgili Hakan 13 sene boyunca bir şekilde primlerini almana,transfer ücretini almana yardımcı oldum kombinemle atkımla formamla...Hakkımı helal ediyorum bu noktada çünkü o kutsal forma için her ne kadar seni sevmesemde ter döktün.Ama artık Galatasaray futbolcusu değilsin ve senin paran benim vergilerimden kesilecek.Senden ne zaman kurtulacağız biz Hakan ,hangi gün hangi saat hangi dakika? İnan şu son 3-5 ay çok rahattım.Tv'de ,gazete'de hiç görmemiştim seni.Mutluydum.Oysa ki bugün ,şu an gene mutsuz ettin beni Hakan.Şu güzel bulutlu lodoslu ctesi günümü mahfettin.Umarım mutlu olmuşundur Hakan.Ancak ben yinede sana sormak itiyorum ve cevap bekliyorum;
Benden artık ne istiyorsun Hakan?
edit: Hakan, sana yazdığım bu satırlar nedeniyle Arsenal-Man.Utd maçının ilk yarısını kaçırmışım. Yazıklar olsun....
Kayıtlar
